Ściąga dla opiekuna!
Bycie psem polega na dzieleniu życia z ludźmi, w ludzkim środowisku. Pies jest jednak innym gatunkiem i choć uczymy się od siebie nawzajem wielu rzeczy, naszym obowiązkiem, jako opiekunów, jest zapewnienie psu możliwości realizacji jego potrzeb na własny, psi sposób.
Do tych potrzeb należą:
1. jedzenie i picie;
2. kontakt społeczny z innymi psami i z ludźmi;
3. pielêgnacja (wypróźnianie się i troska o ciało);
4. spanie;
5. aktywność (ruch, życie, praca) oraz eksploracja otoczenia;
6. zabawa.
Niemożność ich wypełniania prowadzi do przewlekłej frustracji, powodując pogorszenie stanu zdrowia psa oraz problemy behawioralne (z zachowaniem). Pojawiają się zachowania nietypowe. Mają one swoiste znaczenie. Są strategią ratunkową organizmu, a przy okazji, pozwalają opiekunowi zwierzęcia zauważyć problem, z którym należy – niezwłocznie! – zgłosić się do specjalisty.
W obserwacji zachowań nietypowych interesuje nas nie tylko samo zachowanie, ale to w jaki sposób jest ono wykonywane i jak długo trwa np. gdy:
• znacząco wzrasta lub maleje częstotliwość lub czas trwania naturalnego zachowania np. pies przeznacza na higienę osobistą większość czasu czuwania lub odwrotnie – przestaje dbać o higienę, pies szczeka bez przerwy, pies przesypia cały czas lub nie śpi prawie wcale itp.;
• obserwuje się tzw. stereotypie (te same ruchy powtarzane są wielokrotnie bez celu) np. chodzenie w kółko, gonienie ogona, chłeptanie wody bez przerwy, lizanie ciągłe ściany, wylizywanie łap, boku itp.;
• naturalne zachowanie odbywa się w niewłaściwym kontekście lub skierowane jest na niewłaściwe obiekty np. częste zachowania kopulacyjne wykonywane na człowieku lub przedmiotach, próby kopania w twardej powierzchni, zjadanie niejadalnych przedmiotów, połykanie kamieni itp.;
• zachowanie w ogóle nie występuje, choć powinno np. zabawa, troska o higienę itp.
